A Nossa Língua é Internacional
Mostrar mensagens com a etiqueta PSdeG (Partido dos Socialistas Galegos). Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta PSdeG (Partido dos Socialistas Galegos). Mostrar todas as mensagens

quarta-feira, 11 de março de 2009

Estado de confusión

Un artigo de Marcos Valcárcel






Vaian por diante dúas cousas. A primeira, que agardaba a repetición do goberno bipartito, aínda que fose pola mínima diferenza. A segunda, que apoiei co meu voto esta posibilidade frustrada. Pero temía esta vitoria do PP e non me sorprendeu demasiado.

Era de temer por varias razóns. Pola crise económica, polo ben que traballa a dereita (mesmo cando se excede en campañas ben suxas), polos intereses dos poderes mediáticos e económicos, etc. Pero, sobre todo, pola desafección de xentes progresistas e galeguistas cos seus supostos políticos de referencia, no PSdG e no BNG. Vin xa moitas campañas electorais, pero nunca vira isto: moitas persoas do campo da esquerda, que mesmo votaron BNG, pero ó tempo se alegraban da caída dunha experiencia de goberno xulgada como errada e errática. Como di un meu amigo, o elector progresista é esixente e purista; non como o da dereita, que lle dá igual que lle poñan un chourizo encabezando a lista.

Haberá moito que falar e reflexionar nos partidos, supoño. Será precisa máis dunha treboada. E que cadaquén asuma as súas responsabilidades no distanciamento de boa parte das bases sociais progresistas e galeguistas.

Algúns xa temen que esta sexa a derrota de toda unha xeración, como escribiu Manolo Bragado. E que vaia para longo. Oxalá non sexa así, pero o cambio de rumbo non vai ser doado. Esixirá grandes doses de humildade e autocrítica e non hai moita tradición a este respecto no nacionalismo e na esquerda en xeral.

Quedan no aire problemas moi graves do país, dende a situación da lingua ata o abandono do rural como perspectiva económica, que a dereita pode empeorar se se deixa levar por certos grupos de presión. A última palabra, en definitiva, está na sociedade civil e todos os esforzos van ser necesarios para garantir a este país un futuro diferente.

Para ler o artigo no seu lugar de origem, preme aqui

quarta-feira, 4 de março de 2009

I grew up in a place called Galiza

Ao igual que ocorrera o 23 de Fevereiro com os Oscar, o Domingo 1 de Marzo também se celebrou umha entrega de prémios. Esta nom tinha tanto glamour como a americana, mas havia muito em jogo, o destino dum país. A gala foi organizada pola Xunta de Galicia e também contou com muitas categorias. Mas a que realmente lhe importava a maior parte da gente era a de "Presidente do Governo Galego". Nesta categoria havia muit@s nominad@s, mas destacavam três: Alberto Núñez Feijoo, Emilio Pérez Touriño e Anxo Quintana.

O que jogava com vantagem era Touriño. Ia de primeiro em todas as quinielas, e já recebera o prémio havia quatro anos. O Quintana nom contava para ninguém, polo menos nesta categoria, e Feijoo, quase que tampouco. Tod@s aguardavam com desespero o resultado. O povo soberano emitira os seus sufrágios, mas ainda nom se conhecia o galardoado. Sobre as dez da noite comezarom-se a saber os primeiros dados, que por outra banda nom gostavam nada aos vencedores da anterior gala. A final, e contra tudo pronóstico, ou nom, foi Alberto Núñez Feijoo que se erigiu como novo "Presidente do Governo Galego".

Como é normal neste tipo de celebraçons, o premiado subiu ao estrado recolher o seu galardom e leu o discurso com os agradecimentos. Os primeiros em ser nomeados forom os membros do seu partido. A eles felicitou-nos pola campanha que figeram, em especial a um. Continou com o bipartito; afirmou que se nom fosse por eles e polo seu continuísmo a respeito da política que herdaram, hoje nom seria Presidente. Também houvo umha mençom especial a UPyD e a TeGa, por conseguir restar-lhe votos à coalizom de governo. Quando parecia que terminara com os seus elógios, dedicou-lhe umhas palavras a tod@s aqueles/as votantes que, estando de acordo com o tandem PSdeG-BNG votaram em branco para puni-los. Para tod@s eles/as foi o discurso de Feijoo.

A gala acabou. Os nom premiados chorarom e pedirom desculpas pola derrota e o premiado foi celebrá-lo por tudo o alto -dim que umha vitória que nom aguardas e mais sadisfatória que umha coa que si contavas-.

Até dentro de quatro anos nom se voltará repetir a cerimónia e até daquela toca perguntar-se, que vai ser de nós?

Este blogue forma parte da Rede de Blogueiras/os en defensa do Galego