A Nossa Língua é Internacional

sexta-feira, 11 de dezembro de 2009

A nacionalidade galega

Há uns anos, concretamente o 18 de Outubro de 2005, saia esta notícia no suplemento Crónica do jornal El mundo, "Dos Hermanos: nacionalidad, gallega". A nova trata o tema dum pai que decidiu inscrever aos seus filhos no registro civil coa nacionalidade galega, baseando-se numha resoluçom da Dirección General de Registros y Notarías onde se "reconhecia o dereito de J.C.P. a inscrever á sua filha M. no Registro coa anotaçom «nacionalidad catalana»".

Deixando á margem os erros que contem a notícia, como denomina à C.I.G. "Converxencia Intersindical Galega" en lugar de "Confederación Intersindical Galega", deixando à margem erros coma este, e outros, eu acho que a nova está bem -bem dentro do que se pode aguardar deste jornal, claro-. Mas agora, com esta informaçom nas mãos, as questões que eu vos faço são: É ageitado fazer umha campanha de toma de consciência para promover a inscriçom no resgistro civil dos nenos coa nacionalidade galega? e, pode-se inscrever um adulto com esta nacionalidade?

quinta-feira, 3 de dezembro de 2009

Manifesto 'En defensa dos dereitos fundamentais en Internet'

Colhido tal qual do blog do companheiro O pástor eléctrico deixo-vos aqui o seguinte manifesto:

Ante a inclusión no Anteproxecto de Lei de Economía sustentábel de modificacións lexislativas que afectan o libre exercicio das liberdades de expresión, información e o dereito de acceso á cultura a través de Internet, os xornalistas, blogueiros, usuarios, profesionais e creadores de internet manifestamos a nosa firme oposición ao proxecto, e declaramos que…

1.- Os dereitos de autor non poden situarse por riba dos dereitos fundamentais dos cidadáns, como o dereito á privacidade, á seguridade, á presunción de inocencia, á tutela xudicial efectiva e á liberdade de expresión.

2.- A suspensión de dereitos fundamentais é e debe seguir a ser competencia exclusiva do poder xudicial. Nin un peche sen sentenza. Este anteproxecto, en contra do establecido no artigo 20.5 da Constitución, pon nas mans dun órgano non xudicial -un organismo dependente do Ministerio de Cultura-, a potestade de impedir aos cidadáns españois o acceso a calquera páxina web.

3.- A nova lexislación creará inseguridade xurídica en todo o sector tecnolóxico español, prexudicando un dos poucos campos de desenvolvemento e futuro da nosa economía, obstaculizando a creación de empresas, introducindo atrancos á libre competencia e ralentizando a súa proxección internacional.

4.- A nova lexislación proposta ameaza os novos creadores e obstaculiza a creación cultural. Con Internet e os sucesivos avances tecnolóxicos democratizáronse extraordinariamente a creación e a emisión de contidos de todo tipo, que xa non proveñen prevalentemente das industrias culturais tradicionais, senón de multitude de fontes diferentes.

5.- Os autores, como todos os traballadores, teñen dereito a viviren do seu traballo con novas ideas creativas, modelos de negocio e actividades asociadas ás súas creacións. Tentar soster con cambios lexislativos unha industria obsoleta que non sabe adaptarse a este novo contorno non é nin xusto nin realista. Se o seu modelo de negocio se baseaba no control das copias das obras e en Internet non é posíbel sen vulnerar dereitos fundamentais, deberían procurar outro modelo.

6.- Consideramos que as industrias culturais necesitan para sobrevivir alternativas modernas, eficaces, críbeis e asequíbeis e que se adecúen aos novos usos sociais, en lugar de limitacións tan desproporcionadas como ineficaces para o fin que din perseguir.

7.- Internet debe funcionar de forma libre e sen interferencias políticas auspiciadas por sectores que pretenden perpetuar obsoletos modelos de negocio e imposibilitar que o saber humano siga a ser libre.

8.- Esiximos que o Goberno garanta por lei a neutralidade da Rede en España, ante calquera presión que poida producirse, como marco para o desenvolvemento dunha economía sostíbel e realista de cara ao futuro.

9.- Propoñemos unha verdadeira reforma do dereito de propiedade intelectual orientada ao seu fin: devolver á sociedade o coñecemento, promover o dominio público e limitar os abusos das entidades xestoras.

10.- En democracia as leis e as súas modificacións deben aprobarse tras o oportuno debate público e tendo consultado previamente todas as partes implicadas. Non é de recibo que se realicen cambios lexislativos que afectan a dereitos fundamentais nunha lei non orgánica e que versa sobre outra materia.

NOTA: Este manifesto foi redactado conxuntamente por xornalistas, blogueiros e internautas, nunha maratoniana sesión durante a tarde-noite de onte. Se estás de acordo, difúndeo por todas as vías que poidas.

terça-feira, 20 de outubro de 2009

Se ao da T.V.G lhe chamamos manipulaçom, que nome lhe damos a isto?

Que em pleno século XXI ainda se use 'maçom' como algo pejorativo, manda c...!

segunda-feira, 17 de agosto de 2009

Ac/Dz - Lamatumbá

sábado, 8 de agosto de 2009

Megaconstrucciones: Cidade da Cultura






Se queredes ver o vídeo em verssom original, premede aqui

quarta-feira, 15 de julho de 2009

Freaks

Escuitade a este rapaz que nom tem desperdício. A entrevista começa a partir do minuto 26, mais ou menos.

http://crtvg.es/reproductor/inicio.asp?canal=radio&hora=15/07/2009%201:05:00&fecha=14/07/2009&arquivo=1&programa=ESTAMOS%20EN%20CRISE

terça-feira, 30 de junho de 2009

Juan Carlos Moreno Cabrera - La Lingüística y el nacionalismo lingüístico español

Conferência a cargo de Juan Carlos Moreno com o título; "La Lingüística y el nacionalismo lingüístico español" dentro do marco da Jornada 10 Anys de Filologia catalana a la UOC.



quarta-feira, 17 de junho de 2009

Una conversación solamente









terça-feira, 26 de maio de 2009

O Carrabouxo

domingo, 10 de maio de 2009

A web só em galego

Um tresillo no meio do vestíbulo para a foto amável do presidente xunto a Nuevas Generaciones. E um aquário de cristal, metáfora da transparência que vende a cada hora este partido, para que compareçam os líderes. Ontem, só Miranda e o próprio Feijóo. Os corredores aproximarom a militancia aos novos conselheiros. Ou ao revés. Beatriz Mato bicou a todo o mundo. Jogava em casa. Baltar, mais longe, contou a todo o mundo que "Toñito de Allariz" é um dos seus.

Dous deputados noveis debateron sobre em que proposta participar. Acabarom na cafetaria. Nom se perderom muito. E isso que algumha delas começou cum debate interessante. O que propujo Pilar, umha afiliada indignada ao ver que as propostas eram monolingues e em galego! "Después de darle mucho la tabarra a Alberto", a web do PP incluiu umha pestana coa sua traduçom ao castelhano. Que nom funciona. Ao receber as "boas tardes" de Feijóo, Pilar devolveu-lhe um "buenas tardes, Alberto, también para los que hablamos en castellano". Feijóo tomou nota e misturou os dous idiomas.

Para ler a nova no seu lugar de origem, preme aqui

sábado, 25 de abril de 2009

25 de Abril. Dia da Revolução dos Cravos.

"Admito que a revolução seja uma utopia, mas no meu dia-a-dia procuro comportar-me como se ela fosse tangível. Continuo a pensar que devemos lutar onde exista opressão, seja a que nível for".
José Afonso

Grândola, Vila Morena

Grândola, vila morena
Terra da fraternidade
O povo é quem mais ordena
Dentro de ti, ó cidade

Dentro de ti, ó cidade
O povo é quem mais ordena
Terra da fraternidade
Grândola, vila morena

Em cada esquina um amigo
Em cada rosto igualdade
Grândola, vila morena
Terra da fraternidade

Terra da fraternidade
Grândola, vila morena
Em cada rosto igualdade
O povo é quem mais ordena

À sombra duma azinheira
Que já não sabia a idade
Jurei ter por companheira
Grândola a tua vontade

Grândola a tua vontade
Jurei ter por companheira
À sombra duma azinheira
Que já não sabia a idade

José Afonso

quinta-feira, 23 de abril de 2009

Sueño con Serpientes - Silvio Rodríguez

"Hay hombres que luchan un día y son buenos.
Hay otros que luchan un año y son mejores.
Hay quienes luchan muchos años, y son muy buenos.
Pero hay los que luchan toda la vida, esos son los imprescindibles".

Bertolt Brecht
Sueño con serpientes, con serpientes de mar,
con cierto mar, ay, de serpientes sueño yo.
Largas, transparentes, y en sus barrigas llevan
lo que puedan arrebatarle al amor.

Oh, la mato y aparece una mayor.
Oh, con mucho más infierno en digestión.

No quepo en su boca, me trata de tragar,
pero se atora con un trébol de mi sien.
Creo que está loca; le doy de masticar
una paloma y la enveneno de mi bien.

Oh, la mato y aparece una mayor.
Oh, con mucho más infierno en digestión.

Ésta al fin me engulle, y mientras por su esófago
paseo, voy pensando en qué vendrá.
Pero se destruye cuando llego a su estómago
y planteo con un verso una verdad.

Oh, la mato y aparece una mayor.
Oh, con mucho más infierno en digestión.

Oh, la mato y aparece una mayor.

sábado, 18 de abril de 2009

A Faes acusa o Instituto da Lingua de inventarse o vocabulario e de acudir ao portugues

Europa Press. Un documento da "Fundación para el análisis y los estudios sociales (FAES)", presidida polo ex presidente do Goberno José María Aznar, tacha o proceso histórico de normalización do galego de 'experimento' ante o que 'se inmolan a educación, a política cultural, os dereitos individuais e o sentido común.

'La Paradoja de la normalización del gallego', de FAES

Segundo considera o documento, difundido na serie 'Papeis Faes' e elaborado polo filólogo clásico e profesor de Lingua Española e Literatura Andrés Freire, a política de normalización lingüística da Comunidade galega "é a última das extravagancias que atravesa a historia de España".

No documento, recollido por Europa Press, Freire explica que este proceso levado a cabo "nos últimos 30 anos" puxo en dúbida" o "fenómeno de expansión" do castelán que "se converteu na lingua de prestixio" ao longo da Península Ibérica.

"A ignorancia dalgúns e o interese doutros axuntaron esforzos para reverter este proceso de séculos coa escusa de que estamos ante unha anormalidade resultante dun suposto 'imperialismo castelán'", indica Freire. "Esta política, inusitadamente denominada 'normalización' é a última das extravagancias que atravesa a historia de España", sostén.

Así, defende que o proceso de evolución histórica do galego representa a "construción dunha lingua recoñecíbel" a partir dunha "suma de variantes lingüísticas galaicas" cuxa supervivencia débese ao "illamento" de Galiza e ao "analfabetismo do campesiñado galego".

Neolingua

Neste sentido, considera que as tres últimas décadas da historia do galego estiveron marcadas polo "diferencialismo" que, na súa opinión, levou o Instituto da Lingua Galega a "inventarse todo un vocabulario" e a acudir ao portugués ou a "calquera variante lingüística local que difira do castelán".

Devandita evolución, desembocou nunha 'neolingua' "usada para as cerimonias e os actos públicos, pero que se abandona unha vez que as cámaras non enfocan" e que rexeitou trazos característicos da lingua como o seseo ou a gheada "por un vocabulario cambiante e artificioso, repleto de palabras xamais pronunciadas por un galego".

"O pechado acento de aldea foi visto como un trazo lingüístico a desterrar", sentenciou Freire no informe, para recordar que os técnicos da normalización inclináronse por un "castelán de Galicia".

“Loitas fratricidas”

Doutra banda, Freire achaca a culpabilidade de todo este proceso ao nacionalismo "dividido en loitas fratricidas", en referencia á corrente que defende unha norma "propiamente galega" e os que avogan por un achegamento ao portugués.

Así, criticou que as diferentes correntes provocaron "querelas insufríbeis" que "lonxe de acougarse, continúan hoxe escindindo ao nacionalismo galego" nunha "gran batalla intergalaica".

En pleno debate ante a próxima derrogación do Decreto que regula un 50 por cento de materias impartidas en galego por parte do Goberno electo do PPdeG e o abandono das 'Galescolas', o informe nega a existencia de ataques ao galego "salvo nos foros nacionalistas".

Así mesmo, critica que o achegamento do galego á norma do portugués que, segundo comentou o informe, defende o ex vicepresidente da Xunta, Anxo Quintana, suporá que os estudantes galegos "que a penas estudan hoxe en castelán" se atoparon con que as formas lingüísticas que estudaron "desaparecerán algún día".

"Empezaron solicitando o bilingüismo oficial, proseguiron coa discriminación positiva, avanzaron cara á desaparición do castelán como lingua oficial de facto en Galicia, e agora adoiten con que o uso deste pase a ser excepcional, coa escusa do dereito a 'vivir en galego'" –en alusión ao lema da Mesa pola Normalización Lingüística–, sentenza.

A nova está tirada de aquí

segunda-feira, 6 de abril de 2009

E estiverom presentes no Mar de ausencias

Onte, Domingo 5 de Abril, Modesto Fraga apresentava a reediçom do seu livro Mar de Ausencias na costa de Fisterra. Lá no mar, a bordo do barco "María Elena", dezenas de persoas se derom cita para escuitar os versos do poeta na voz dos seus amigos Roberto Traba Velay, Maria José Lado e Javier Campaña Martínez (autor das cartografias que acompanham aos poemas), da sua tia Lola e do próprio Modesto.

Mas esta apresentaçom tivo algo de especial, ademais de fazer-se num barco -cousa insólita-, houve um momento para a lembrança dos marinheiros mortos nessas mesmas águas. Alguns dos familiares do Bonito, do Isleña e do Begoña lanzárom cadansua flor ao mar em sinal de recordo àqueles lobos de mar que derom a sua vida fazendo aquilo do que trabalhavam, pescando.

A continuaçom, deixo-vos um vídeo do poeta recitando "Fisterra":

FISTERRA

Por anagrama levas a senda do erotismo
debuxado. No horizonte a imaxe do teu pobo:
dous fermosos seos de muller tralos penedos
que esconden a verdade de tanta lenda viva.

Orcavella. A lenda das lendas esquecidas
que dorme no cumio, alén onde remata o Facho.
A de San Guillerme, Ara Solis, e tantas outras
que levan de anagrama a senda do erotismo.

A de cidade como Duggium. terra dos pagáns,
asolagada polos mares e condenada
a ficar baixo terra pola súa teima ó mal.
Por anagrama, tamén a senda do erotismo.

Dende o Cabalo de ouro, soterrado nalgures,
ata as máis fecundas lendas do culto a Venus:
din por acá os máis novos, que contan os máis vellos
que levan de anagrama a senda do erotismo.

Mais informaçom do acto em:
Que pasa na costa
La Voz de Galicia
Artigo de Anxo Tarrío

sábado, 4 de abril de 2009

O extraño roubo ao Robin Hood do Gadis do Campus Norte

terça-feira, 31 de março de 2009

“Castelao non militaría hoxe no BNG”

O catedrático fala sobre o marxismo, Piñeiro, a visión que da cultura galega se ten fóra e Castelao, do que fan 25 anos da chegada dos seus restos a Bonaval.

O catedrático Xesús Alonso Montero anuncia a publicación de cando menos media ducia de libros este ano, entre eles unha investigación sobre a viaxe de Castelao á URSS en 1938, e outro sobre Ramón Piñeiro. Viron a luz xa as reedicións de Antonio Machado na nosa voz e Encuesta mundial sobre la lengua y la cultura gallegas, e mais Letras Galegas, unha compilación de artigos publicado polo profesor nos anos setenta en Triunfo e outras revistas. Tamén Cartas de republicanos galegos condenados a morte, "un libro moi importante, -di- son 120 cartas, e algunhas levo toda a vida buscándoas, dende 1966 que publiquei a primeira, de Víctor Casas, até unhas que conseguín en B.Aires en maio, dunha familiar duns fusilados".

Na obra mestúranse cartas ben distintas: "hai cartas que se escriben para a historia e outras non. No libro recóllense cartas persoais, cartas de amor que un pobre infortunado de cerca de Salvaterra lle escribiu á súa moza; o que pasa é que chegou ás miñas mans e pasou a formar parte da historia. Pero outros, cando escribían estas cartas sabían que escribían para a historia".

Esta é a introduçom à entrevista. Se queredes seguir lendo, premede aqui. E depois, a dar a vossa opiniom.

quinta-feira, 19 de março de 2009

A Alberto Núñez Feijóo

quarta-feira, 18 de março de 2009

Compostela é a cidade onde máis se usa o galego e destaca en monolingües

A Mesa salienta a evolución negativa do idioma que reflicte o Mapa Sociolingüístico da Real Academia

agalega.info - Videos das noticias dos informativos da TVG

Se se fai unha suma entre as persoas que manifestan falar «só galego» ou «máis galego», Compostela é a cidade onde máis se usa o idioma do país, pois é a lingua preferida para o 41,9% da súa poboación, segundo indica a nova edición do Mapa Sociolingüístico Galego, elaborado pola Real Academia Galega. O documento reflicte que o 13,2% dos santiagueses se recoñecen «monolingües en galego», o que fai de Compostela a segunda cidade do país, só ultrapasada por Lugo que ten un 13,4% de monolingües.

Estes datos foron salientados por Carlos Callón, presidente da Mesa pola Normalización Lingüística, que presentou a análise desa investigación realizado pola súa entidade.

A situación do galego é «de emerxencia», afirma Callón, pois segundo ese estudo, entre 1992 e o 2004 -este foi o ano en que se realizou- aumentaron case o dobre o número de persoas que afirman non falar nunca en galego (eran o 13% en 1992 e o 25% en 2004).

Alén diso, un 10,7% dos menores galegos recoñecen ao seren consultados que recibiron ensino «só en castelán», o que contraría a legalidade vixente.

Nese período de 12 anos, o volume de persoas que din falar habitualmente galego descendeu no conxunto da comunidade, do 30,5% ao 16%. «Sumando as persoas que din falar 'só galego' e 'máis galego', prodúcese unha caída de 22,1% do uso habitual da lingua», insistiu Callón.

O presidente da Mesa evidenciou «preocupación» perante as medidas sobre política lingüística anunciadas por Alberto Núñez Feijoo, quen previsiblemente será o próximo mes o novo presidente da Xunta. Callón indica que en Cataluña e o País Vasco, nese mesmo período -que coincide co anterior mandato do Partido Popular na Xunta- o uso dos idiomas autóctonos aumentou de forma significativa, o contrario do que aconteceu no territorio galego.

A Mesa defende a necesidade de «crear espazos de uso que permitan darlle vitalidade á lingua», e que complementen a formación lingüística nos centros de ensino.

Para ler a nova en La Voz de Galicia, que é o seu lugar de orixe, preme aquí

sexta-feira, 13 de março de 2009

Dios ke te crew - Herdeiros da ditadura

Somos herdeiros dunha ditadura cultural,
Fomos as vítimas dun ataque brutal, ¡contra o noso!
A lingua mantivémola calándolle o cacique,
Falando ao pé do lume só, a lingua vaise a pique,
Pois toma, ¡escóitanos! Non nos calaremos nin de broma
Toma, toma, toma, toma, toma!!
Dios ke te crew en galego, ¿non che mola?
Eche o que hai,
Paco Vázquez eres un ghulai,
Non jodas con “Arteijo, Rianjo, Sanjenjo,
Vivero, La Guardia, Órdenes, Boymuerto,
Puertosín, Puertoson..”
Dime ¿cantos son?,
1,2,3,4,5:
600 anos de represión.
Contra o noso,
A lingua vaise a pique,
Dime ¿cantos son?
Pois toma
Contra o noso
Vaise a pique
Dime ¿cantos son?
Pois toma
Contra o noso
a lingua vaise a pique

quarta-feira, 11 de março de 2009

Estado de confusión

Un artigo de Marcos Valcárcel






Vaian por diante dúas cousas. A primeira, que agardaba a repetición do goberno bipartito, aínda que fose pola mínima diferenza. A segunda, que apoiei co meu voto esta posibilidade frustrada. Pero temía esta vitoria do PP e non me sorprendeu demasiado.

Era de temer por varias razóns. Pola crise económica, polo ben que traballa a dereita (mesmo cando se excede en campañas ben suxas), polos intereses dos poderes mediáticos e económicos, etc. Pero, sobre todo, pola desafección de xentes progresistas e galeguistas cos seus supostos políticos de referencia, no PSdG e no BNG. Vin xa moitas campañas electorais, pero nunca vira isto: moitas persoas do campo da esquerda, que mesmo votaron BNG, pero ó tempo se alegraban da caída dunha experiencia de goberno xulgada como errada e errática. Como di un meu amigo, o elector progresista é esixente e purista; non como o da dereita, que lle dá igual que lle poñan un chourizo encabezando a lista.

Haberá moito que falar e reflexionar nos partidos, supoño. Será precisa máis dunha treboada. E que cadaquén asuma as súas responsabilidades no distanciamento de boa parte das bases sociais progresistas e galeguistas.

Algúns xa temen que esta sexa a derrota de toda unha xeración, como escribiu Manolo Bragado. E que vaia para longo. Oxalá non sexa así, pero o cambio de rumbo non vai ser doado. Esixirá grandes doses de humildade e autocrítica e non hai moita tradición a este respecto no nacionalismo e na esquerda en xeral.

Quedan no aire problemas moi graves do país, dende a situación da lingua ata o abandono do rural como perspectiva económica, que a dereita pode empeorar se se deixa levar por certos grupos de presión. A última palabra, en definitiva, está na sociedade civil e todos os esforzos van ser necesarios para garantir a este país un futuro diferente.

Para ler o artigo no seu lugar de origem, preme aqui

segunda-feira, 9 de março de 2009

Um pouco de música nunca vem mal



Y por fin he comprao el vespino
que me ha de ghiar a Santiagho
y esta noche me espera el amor en Betanços

De cada apretada por Dios
paraba la moto en un rincón
para vasiar de una puta ves
la Estrella Ghalisia

Lalala la la lalalaa
Y el pistón se lo he rebajado yo

Tuve que parar nunha leira
para cajar una mierda
jamás me ha pasado esto a mi

Que termine el momento porsino
y no suseda la vulgharidá
y marcharme contento uoo
aliviado de caca y de pis

Lalala la la, lalalaa
Y el pistón se lo he rebajado yo
Para ti

(solo)

Lalala la la, lalalaa
Y el pistón se lo he rebajado yo
Y el pistón se lo he rebajado yo
Para ti

quarta-feira, 4 de março de 2009

I grew up in a place called Galiza

Ao igual que ocorrera o 23 de Fevereiro com os Oscar, o Domingo 1 de Marzo também se celebrou umha entrega de prémios. Esta nom tinha tanto glamour como a americana, mas havia muito em jogo, o destino dum país. A gala foi organizada pola Xunta de Galicia e também contou com muitas categorias. Mas a que realmente lhe importava a maior parte da gente era a de "Presidente do Governo Galego". Nesta categoria havia muit@s nominad@s, mas destacavam três: Alberto Núñez Feijoo, Emilio Pérez Touriño e Anxo Quintana.

O que jogava com vantagem era Touriño. Ia de primeiro em todas as quinielas, e já recebera o prémio havia quatro anos. O Quintana nom contava para ninguém, polo menos nesta categoria, e Feijoo, quase que tampouco. Tod@s aguardavam com desespero o resultado. O povo soberano emitira os seus sufrágios, mas ainda nom se conhecia o galardoado. Sobre as dez da noite comezarom-se a saber os primeiros dados, que por outra banda nom gostavam nada aos vencedores da anterior gala. A final, e contra tudo pronóstico, ou nom, foi Alberto Núñez Feijoo que se erigiu como novo "Presidente do Governo Galego".

Como é normal neste tipo de celebraçons, o premiado subiu ao estrado recolher o seu galardom e leu o discurso com os agradecimentos. Os primeiros em ser nomeados forom os membros do seu partido. A eles felicitou-nos pola campanha que figeram, em especial a um. Continou com o bipartito; afirmou que se nom fosse por eles e polo seu continuísmo a respeito da política que herdaram, hoje nom seria Presidente. Também houvo umha mençom especial a UPyD e a TeGa, por conseguir restar-lhe votos à coalizom de governo. Quando parecia que terminara com os seus elógios, dedicou-lhe umhas palavras a tod@s aqueles/as votantes que, estando de acordo com o tandem PSdeG-BNG votaram em branco para puni-los. Para tod@s eles/as foi o discurso de Feijoo.

A gala acabou. Os nom premiados chorarom e pedirom desculpas pola derrota e o premiado foi celebrá-lo por tudo o alto -dim que umha vitória que nom aguardas e mais sadisfatória que umha coa que si contavas-.

Até dentro de quatro anos nom se voltará repetir a cerimónia e até daquela toca perguntar-se, que vai ser de nós?

sexta-feira, 27 de fevereiro de 2009

"Catalunya nom é Espanha"

Coma todos os dias hai notícias que destacam todos os meios de comunicaçom (crimes, politicadas...) , mas hoje houve umha que me chamou muito a atençom. O jogador francês do F.C. Barcelona, Thierry Henry, declara nunha entrevista a "La Vanguardia" que "Catalunya no es España, es otra cosa y eso hay que sentirlo".

Estamos tam acostumados a que os desportistas só se posicionem em temas nos que tod@s estamos de acordo que umha afirmaçom coma esta é normal que nos dea nos olhos. Mas, como devemos interpretar estas palavras? Tomamo-las em consideraçom ou ignoramo-las?

Se queredes ler a entrevista completa picade aqui

segunda-feira, 23 de fevereiro de 2009

A lingua tamén entra en campaña

En youtube prosegue a loita electoral. Un vídeo amosa a práctica lingüística que algúns agochan tras do seu discurso.

O vídeo repasa as contradicións existentes entre o discurso lingüístico de PP e Galicia Bilingüe e as súas prácticas, e revela algunhas inexactitudes e falsidades difundidas por estas e outras organizacións sobre a situación legal e social da lingua en Galiza. Vemos, por exemplo, a Ana Pastor amosando un moi baixo nivel de galego, e á propia Pastor e a Núñez Feijoo cun coñecemento de inglés moi baixo igualmente. Vemos así mesmo a Corina Porro criticando con dureza ao BNG, apenas dous anos despois de ofrecerlle un pacto para gobernar a cidade de Vigo.

Escoitamos tamén os dirixentes de Galicia Bilingüe declarando nos medios que "grazas a eles" o PP votou en contra do decreto de galeguización do ensino (cando en realidade foi consensuado e votado polos tres partidos con representación parlamentaria).

Para ver a nova no seu lugar de origem, preme aqui

sexta-feira, 13 de fevereiro de 2009

Meme do Traste Galego

Recebo do companheiro Manuel L. Rodrigues o Meme do Traste Galego, que nasceu desta maneira:

A ideia deste meme gerou-se num intenso debate no blogue de zeltia assim que vamos lá! Como podedes ler na entrada de zeltia ser "trasteador" consiste em experimentar um produto e posteá-lo passando a informaçom aos conhecidos. Entom pensamos (é uma forma de falar)... por que nom se pode fazer o mesmo, mas sem que existam grandes empresas por trás? Pois sim que se pode...por que nom? E como os galegos somos especialistas em ser trastes e enredar...
  1. Recebes o meme e engades o produto da tua zona que vás sortear no teu blogue.
  2. Envia-lo a três persoas
  3. O dia 28 de Fevereiro realizas o sorteio e envias o produto ao ganhador.
Desta forma cada um decide que produto quer dar a conhecer ( e o que quer gastar) e se fazemos umha lista geitosinha até podemos chegar a saber de especialidades, produtos ou curiosidades dos recunchinhos da Terra.

Como se entra no sorteio? Pois deixando um comentário no blogue que interesse. É muito mais democrático e nem só haverá o dia 28 um ganhador senom tantos como blogues participem. (Informaçom tirada do blogue de L&M)

Eu ofereço: "filhoas da minha avoa" e passo a bola a: Modesto Fraga, Borja Logares e Xoán S. Pazos

quarta-feira, 11 de fevereiro de 2009

A Pessoa

(Lisboa, setembro de 2007)
Autopsicografia

O poeta é um fingidor.
Finge tão completamente
Que chega a fingir que é dor
A dor que deveras sente.
E os que lêem o que escreve,
Na dor lida sentem bem,
Não as duas que ele teve,
Mas só a que eles não têm.
E assim nas calhas de roda
Gira, a entreter a razão,
Esse comboio de corda
Que se chama coração.

quinta-feira, 5 de fevereiro de 2009

A riqueza erótica da lingua

Un artigo de Marcos Valcárcel





"Se non imos todos xuntos, imos ó carallo”, dixo hai anos un moi relevante político galego nun recente acto electoral. A anécdota de Fraga lembroume a riqueza polisémica deste concepto na nosa lingua, desde tempos ben antigos: o noso trobador medieval Fernando Esquío xa xogou no seu día, nunha das súas cantigas satíricas, coa diferenza entre estar “encaralhado” (potente sexualmente) ou “escaralhado” (impotente), dúas cousas ben distintas só con cambiar unha letra, como sabía o frade protagonista do poema, ao que lle chegaban a parir tres mulleres nun día “e outras muytas prenhadas que ten...”.

Os poetas medievais usaron derivados tan transparentes como “caralhote” e “caralho francés” ou “caralho de mesa”, curiosos artefactos estes últimos que nos revelan que a modernización tecnolóxica no erotismo ten moitos séculos enriba.

A familia semántica do concepto citado é aínda maior: hai que engadir , entre outras, formas como “ben”, “cavalo”, “peón”, “pisso” e “rabo”, citadas todas na magnífica “Antoloxía de poesía obscena dos trobadores” de X. Bieito Arias Freixedo (Positivas, 1993). Son as cousas da riqueza do idioma. Só queda por saber qué políticos van saír da próxima liorta electoral, aló polo 1 de marzo, “encaralhados” e cales quedarán “escaralhados”... Ós segundos pódelles servir de consolo o saber que todo está inventado hai xa moito tempo. Entre as primeiras películas gravadas na historia do cine hai xa cintas eróticas ou pornográficas: seica cando as actrices eran negras, nin sequera actuaba a censura porque non se consideraban como seres humanos. En todo caso, a nosa cultura ten unha riqueza no potencial erótico da súa lingua que non debe ser desprezada.

Artigo tirado de aqui

terça-feira, 3 de fevereiro de 2009

A verdade sobre o vídeo de Wyoming

O Gran Wyoming e Beatriz Montañez explicam en El Intermedio toda a verdade sobre o polémico vídeo emitido por Intereconomía TV no que o humorista berrava com umha becaria.
1/3

2/3

3/3

quarta-feira, 28 de janeiro de 2009

Um novo blogue

Hoje inaugurou-se um novo blogue, Ese estraño silencio (título tirado do livro de poemas de Modesto Fraga). Ainda que nel se escreverá de qualquer cousa o importante som as ligaçons, que pretendem ser umha ferramenta de ajuda aos filólogos de galego da USC. Embora, aguardo que, sendo ou nom filólogos, sirvam para algo.

Ah, outra cousa, a algum de vós chegará-vos um convite para que colaboredes no blogue. Se queredes aceitá-lo, aceitade-lo e senom, nom o aceitedes. Nom tendes que colaborar todos os dias, com umha actualizaçom esporádica abonda. Obrigado.

terça-feira, 27 de janeiro de 2009

Que pouco mudárom as cousas em 24 anos!

Mirade o que dizia o Beiras sobre a Universidade hai 24 anos. Nom vos lembra isto a algo?

sexta-feira, 23 de janeiro de 2009

Prémio Dardos


Recebo o Prémio Dardos de parte de Modesto Fraga. Isto quer dizer que me toca continuar a cadeia e por isso coloco a seguir as regras e o que o prémio leva consigo:

"Com o Prémio Dardos reconhecem-se os valores que cada blogger, emprega ao transmitir os mesmos por culturais, éticos, literários, pessoais, etc., que, em suma, demonstram sua criatividade através do pensamento vivo que está e permanece intacto entre suas letras, entre suas palavras. Esses selos foram criados com a intenção de promover a confraternização entre os bloggers, uma forma de demonstrar carinho e reconhecimento por um trabalho que agregue valor à Web.

Este Prémio obedece a algumas regras:

1) Exibir a imagem do selo;
2) Linkar o blog pelo qual se recebeu a indicação;
3) Escolher outros blogs a quem entregar o Prémio Dardos.

Assim sendo, repasso o Prémio Dardos para os bloggers abaixo, pelo valor que lhes reconheço":

À la belle étoille
As ovellas eléctricas
Memórias dum esquelete
O Afiador da Galiza

domingo, 11 de janeiro de 2009

"Galiza com Palestina. Nom ao massacre"

Já está ao vosso dispor o texto que se lerá na manifestaçom do domingo dia 18 que partirá às 12:00 horas desde a Alameda de Compostela até a Praça da Quintã. Está convocada e conta com o respaldo das organizaçons que assinam o Manifesto, que será finalmente ratificado no martes, dia 13 às 20:00 horas. Para lê-lo, premede na imagem.

CONTRA DA MASACRE SIONISTA EN GAZA

Para ler a nova publicada em Vieiros, de onde foi tirada a informaçom, premede aqui.

quarta-feira, 7 de janeiro de 2009

59ª Aniversário do passamento do Companheiro Daniel

Para começar de novo coas actualizaçons deste blogue, nada melhor que faze-lo homenageando ao guieiro de tantas e tantas gentes deste nosso país chamado Galiza.

Guieiro que, pouco antes da meia-noite do 7 de Janeiro de 1950, no Sanatorio do Centro Gallego de Buenos Aires, falecia. El era, Alfonso Daniel Manuel Rodríguez Castelao (Rianxo, 30 de Janeiro de 1886 - Buenos Aires, 7 de Janeiro de 1950).

Para lembrá-lo, coloco-vos um vídeo da cançom "Compañeiro Daniel" de Suso Vaamonde.

Compañeiro Daniel de vida innumerable
como os astros do ceo i os camiños do mar
na tenebrosa noite da patria inhabitable
témoste no recordo con mao á luz alba.
A ti falo Daniel morto lonxe da terra
es noso i a túa luz alumea a escuridá
que nos deixou a historia de tres anos de guerra
en que os lobos mataron a luz e libertá.

Compañeiro Daniel, as pistolas sonaban
i enloitaron cunetas con sangue loitador
as pistolas sonaban i os panbidos berraban
a terrible victoria do odio e do terror.
E ti fúcheste lonxe predicar no deserto
pra erguerdes un exército que endexamais loitou
e morriches un día sin veres entreaberto
o camiño da volta que a túa alma soñou.

Pro na Patria abatida e do pobo explotado
nacimos nós os fillos da morte e do tristén
percurando furiosos vinganza e novo Estado
i unha roxa alborada sin cabo nin comén.
I a ti bo compañeiro que o furacán aleibe
matou desesperado na outra banda do mar
prometémosche a terra dunha Galicia ceibe
pra enterra- los teus ósos onde teñen que estar.

E, por se fosse pouco, coloco-vos também, umha ladainha do poeta fisterrám Modesto Fraga dedicada ao Mestre

A Castelao

Alborexaba a luz e, sen embargo,
escura dor de sombras nos traía
aquel xaneiro. Estraña noite fría
no irmandiño medulio máis amargo.

Alborexaba a luz e, sen embargo,
<<a verdade e a vida>> devecía
o luceiro da patria enmudecía
coa semente a abrollar, cruel letargo.

Alborexaba a luz e o pobo enteiro
-terra galega da nación chegada-
deixaba de alumar na noite esquiva.

Compañeiros do ilustre rianxeiro;
Gumersindo, Miguel, Virxinia, Prada:
<<¡a bandeira da patria segue viva!>>

Este blogue forma parte da Rede de Blogueiras/os en defensa do Galego